Ik ontwaak en hoor de vogeltjes blij kwetteren. Door de kier aan de onderzijde van
het rolgordijn zie ik een straal zonlicht vandaan komen. Ik spring uit bed, schiet een
joggingbroek en een trui aan die daar nog op de houten stoel liggen van de dag daarvoor.

Ik spoed me vervolgens naar beneden en kan niet wachten om naar buiten te gaan. Snel
zet ik koffie en geef ik de ongeduldige brullende katten hun eten. Ik open de achterdeur en
voel een koel voorjaarsbriesje op me af komen. Tegelijkertijd ruikt mijn neus een geur die
hij lang niet geroken heeft. Het voorjaar hangt in de lucht.

Ik loop de achtertuin in en ga in een windvrij hoekje met alleen met mijn billen steunend
op de uitnodigende tafel. Ik voel me één met de natuur ondanks mijn elektrisch gezette
bakkie en de oerlelijke tuinslippers aan mijn voeten.

Plots hoor ik snel gefladder. Er landt een prachtig musje op de zwart geschilderde
schutting aan de overzijde van de tuin. Hij vliegt omhoog naar het zakje pinda’s dat schuin
boven mij aan de dakgoot hangt.

Ik was vergeten dat het daar nog hing die ellendige winter lang. Ik zie dat het musje er met
zijn kleine snaveltje een pinda uit trekt. Vervolgens hoor ik weer gefladder en zie ik hoe hij
zijn prooi mee voert naar de horizon.