Jan Molkenboer

 

Theater

Onder de huid van de ander
Theatraal gelijk een vorst schreed hij
Lichte overdrijving, zoekend cohesie
Schommelende knikkende pinguïn op de bok
Voor de een ’n klucht, voor de ander extase
De eerste noten vragen sereniteit
Gelijk een stil protest roept om aandacht
Muziekaal theater mag je ondergaan
Een opgetrokken doek schept beeldvorming
Verwachtingen worden gekoesterd
Mensen willen gluren, opzien naar de klucht
Een beleving vervuld van nieuwsgierigheid
Theater uiting van verbazing
Het roept emoties op, geeft energie
Ontreddering, exaltatie en soms weemoed
Omzien in het levenstheater biedt een breed

Publiek.

Ontmoeting

Via een stenige binnenweg, gelijk de bedding van een beek
Lokt avonds de bewoonde wereld, een dorp, een herberg
De zwerver sluit makkelijk vriendschappen
In elke omgeving zwaaien vertrouwde vrienden
Een oude man onhandig steunend op zijn stok beklaagt zich
Slentert wat rond en vindt het vettige hemd van een schaap
Achter een muurtje valt de zwerver in een bedwelmende roes
Ochtends hangt een lint van onzichtbare nevel boven het water
Helder water uit een beekje om zich op te frissen
Ochtend frisheid, de zuivere lucht vult zijn longen
Gierzwaluwen fourageren boven de akkers
Zittend op hun staart flapperen vier konijnen hun oren
Een kloek wordt omringd door korengele kuikens
Het jonge groen luidt het voorjaar in, bladeren ontrollen
Boven het weiland hangen dunne slierten nevel
Een ekster springt van steen naar steen, zwart wit
Zwermen spreeuwen op jacht naar larven en insecten
Smalle paadjes slingeren tussen ijle populierenbosjes
Op een kilometerpaal zit een venter met snuisterijen
De marskramer met gladde tong groet vriendelijk
Zijn houten poot rust op dorre takken naast zich
Hij is klein en smal en oogt als een tinnen soldaatje
Op zijn verzoek geeft de zwerver zijn open tabaksdoos
Samen stoppen zij keuvelend een pijpje
Uit twee schoorsteentjes kringelt een rooksliertje

Vriendschap.