Langzaam komt bij mij het besef binnen

Langzaam komt bij mij het besef binnen,
dat niet alleen een Neerlandicus een gedicht kan verzinnen.
Om even terug gaan in vroegere tijd.
Een voorbeeld hoe een dichter vroeger de mensen verblijdt.

Hij loopt naar de lessenaar op zijn gemak, kucht een paar maal.
En met een prachtig gebronsde stem leest hij zijn hersenspinsels voor aan de zaal.
De vrouwen vielen flauw, mannen klapten hard in hun handen.
Even zucht hij aan het einde van het gedicht.
Dan slaat zijn boek dicht en in een bliksemschicht.
Grijnst hij een oogverblindende blik van schitterende tanden.
Want een dergelijk stem en gezicht die zijn er niet veel voor handen.
Zo zeggend prachtig doorknede poëtische harten zeer.
Daarvan wil de zaal alleen maar meer.

Een Neerlandicus met zijn geweldige kennis van de Nederlandse Taal
tovert gedichten uit zijn mouw en natuurlijk zijn performance is magistraal.
Zo ging het vroeger met een dergelijk geschoold talent.
Hij verkocht zijn boeken voor zeker tien cent.

Dichten schrijven en voordragen op zo´n manier.
Interesseert het publiek nu geen zier.
En als er dan plotseling een gedicht door je hersens flitst.
Geen Neerlandicus in het zicht, schrijf dan gerust je gedicht.