Poëziefestival

Koos van Belzen

Eén druppel – John Keats

‘Beauty is truth, truth is beauty’

Volmaakt in al zijn eenvoud
Hangend aan een tak of blad
En parelend als goud
Ik wou dat ik er één
Voor altijd bij me had

Zo kostbaar kwetsbaar
En fragiel
Oh, dat er daag’lijks één maar
Op mijn tafel viel

Symbool van ’t eeuwig transparante
Doorzichtig ongerept
Benaderbaar van zoveel kanten
Eén druppel,
Soms zichtbaar in traan
Is van meer-waarde
Dan al het water van de oceaan

Vondsten uit de Vecht

Hoe kan ik mooier mijn Vecht bezingen
dan scheep te gaan
En horend zien jouw glinsterende schitteringen
stroom, oh Vecht wij varen over al jouw druppels water

Stroom rivier en verhaal mijn Vecht
van de Dom tot ’t hoge huis te Muiden
Waar ooit een drost en dichter zijn poëzie liet luiden.
Ik probeer mijn pen nu hier vanaf de plecht.

Jij steekt de mooie Amstel naar de kroon
zoals jij kronkelt en meandert
Het landschap kleur geeft en verandert
De oude Kromme Rijn zelfs in
jouw schaduw stelt gewoon.

Vanaf de wallekant word je bezongen
door menig ridderhofstad en kasteel.
Voor jou zingen zij uit volle borst en longen
jij pronkrivier, wij zijn slechts landjuweel.

Ja ook de buitenplaatsen zingen mee
In koor, waaronder Cromwijck,
Sterrenschans en Rupelmonde.
Waar wordt ter wereld zo’n rivier gevonden?
jouw schoonheid,
je vult er meer dan een Vechtmuseum mee.

Geen schoner vondst bestaat er
dan uit jouw stroom wat druppels water.

Ik bewaar wat druppels water van mijn Vecht
in een doorkijkglas voor later

Een zuiver souvenir
Van mijn sprankelende rivier
Waaraan ik zozeer ben gehecht.