Koos van Belzen
De tranen van Eos
De tranen van Eos
– ochtenddauw –
Godin van de ochtend, het licht en de morgen,
van de dag en wie weet ook de zon,
geef mij vandaag…..zonder zorgen,
en wek mij tot leven en dicht bij jouw bron.
Geen aan natuur al je tranen
als druppeltjes dauw aan het gras,\
en berijp alle bomen en struiken in lanen
en bevochtig, bevochtig het groenend gewas.
Mijn liefste natuur,
beschermende vrouw
doorweek met je vochtige ogen als dauw
de wereld, in een pracht groenend tapijt:
De ochtend ontwaakt naar de dag
die zich stilaan en zonnig verblijdt.
Godin van de dag:
Jouw tranende, tranende ogen
hebben nimmer natuur en de aarde bedrogen……
Le Notre Dame de Paris
“La reine de douleur”
Laat vertellen, Maria, de aloude muren
O lieve Vrouwe , het hart van Parijs en kathedraal,
over vlammen en brandende vuren
in een nu al historisch verhaal.
Parijs is in rouw
en huilt smart’lijk haar tranen
om haar sacraal mooist’ heilig gebouw
haar prachtige fier Notre Dame
Als een wonder voor Pasen verrast
is het vuur in de toren als een wreedaard te gast
Hier weent nu Maria en Esmeralda huilt mee
en voort stroomt de Seine langs Ile de Cité….
Lees Victor Hugo als nimmer te voren,
laat luiden de klokken voor mijn Notre Dame….
Herbouw voor ons en Parijs en mon âme
Mijn Kathedraal en boven in top
een prachtige , stralende Vieringstoren
Lundi, 15 avril 2019
De Vechtbrug bij Breukelen
Dit is mijn dierbaar dorpsgezicht:
Mijn witte ophaalbrug over de Vecht.
Aan haar wijd ik een stroomgedicht;
terwijl ik groet de schipper op de plecht.
Hoe mooi is soms geduldig wachten
met zoveel luister en historie hier.
Ik koester dit moment en mijn gedachten:
Mijn Breukelen, met Zandpad, Danne en rivier.
Vandaag mag alles hier wat trager
bij dit mjn stromend waterrijk domein:
Mijn ophaal brug, O Amsterdam is hier toch mooier mager
mijn klein Carré heet hier. geliefd, mijn Gunterstein.
En in vervoering van het water
bij dit voormalig Jaagpad langs de Vecht,
wordt het langzamer later
en ik nog meer aan Breukelen en ophaalbrug gehecht.
Hoe mooi kan wachten zijn
bij dit mijn dierbaar dorpsgezicht
Mijn magere brug en prachtig dorpsdecor
en tussen de coulissen, mijn Gunterstein en Watervoor
Nooit, nee nooit mag hier mijn Vecht gedicht.
November 2019, een brugwachter ad interim
