Annet Koops
Een kwestie van
Vlonderen
bestaat in t echt
Als wind hoog in de bomen
een eigen leven leidt
Vol van daden en donderen
Als vlagen wolk
kraaien naar de kroon steken
Zwermen om elkander
Ademloos verwonderen
en dan in overgave grimpelen
Gestoken stilstaan
Verzuchten dat het nooit zo meer wordt
Het beeld afwimpelen
Gevoelens wegen
Emoties rimpelen
Huilende traan
Overal blijven
Het nergens heen laten gaan
Behalve als de werkelijkheid op de proppen komt
met vlonderen
En dat dan afzonderen
Overstroom
Ik wuister je wensen
wimpel je weten
zuiver je winderige vlagen
koelig bij overwarmte
en daartussen
verhaardagen met confetti
slingerende boodschappen
vol hartigheid en zielsverwant
kussende liefjesbeesten
onderwater en ook daarboven
bizarre blozigheid waar ik maar niet
over uit kan
dus laat ik je erin
hap ik je
slik ik je
overstroom ik van ons
Duik ik in dieptes
koprollend
om te blijven
Vers voorjaar
Het startte vanmiddag
zo ergens tussen twaalf en thee
Slierde langs de kale takken
nam pufjes geur en gekte mee
Ik voelde het kraken op vele vlakken
En niemand die het hoorde
of zag
Het plofte in rafelige wolkjes
op het vochtige mos
Giechelend als elfjes in een vreugdedansje diep in het dennenbos
Geloof me nou, wachter van het licht
het is begonnen
en niet alleen in dit gedicht
De lente is los!
