We kleumen gedurig, een duizendtal
Als kegels die wachten op een bowlingbal
Ik zit op een ei met m’n dikke kont
Een kuiken waggelt verdwaasd in het rond.

Je hebt op de schotsen maar weinig gemak
Soms kun je je wassen in een wak
Maar uitgebreid poedelen kan je vergeten
Want anders wordt je kroost opgevreten.

Ik was in m’n vorige leven vast
Zo’n moeder die nooit op haar kinderen past
Nu moet ik broeden, wel zestig dagen
Hoe kan een vrouw zoiets verdragen ?

Toch heb ik besloten mijn best te doen
Voor Boeddha geef ik hem van katoen
Want stel je voor dat ik het hier verknal:
Dan kom ik misschien wel terug als kwal!