Dit glas – Neeltje maria Min

Dit glas
geeft mij het kind weer dat ik was.
Maar er is niets dat ik herken:
de oogopslag,
het handgebaar,
wij lijken niet meer op elkaar.

Het kind waaruit ik ben ontstaan,
kijkt mij verwijtend aan.
Het spreekt de taal, die ik toen sprak
en hart en ogen spreken mee
maar wat het zegt, versta ik niet,
want wij zijn twee.

Nee, er is niets dat ik herken
en er is niets dat ik versta.
Hoe kan het zijn dat ik dit was?
Hoe kon ik worden die ik ben?