Dubrodochter in Novemberland

(Reactie op gedicht Novemberland van Koos Schuur)

Kijk, dit is een boom

Met bladeren en lange dunne takkenarmen

Ze beschermen je tegen de zon

kunnen je vasthouden en verwarmen

Ik leun graag tegen de stam

Tuur omhoog tussen het kriskrassen door

Het blad filtert het kristallen licht

Verstopt de vogels die ik alleen nog maar hoor

Luister, naar de wind

Die danst met het fluitende groen

Strooit zachte zoenen, schudt veren los

Laat mij dromen van een tijd van toen

Jij kruipt omlaag uit de kruin

Je past niet in de top

De takkenarmen begeleiden je naar beneden

De schaduw in het gras vangt je op

Vertel het verhaal van ons ontstaan

Laat de woorden voorzichtig vallen uit je mond

Dan druppel ik er liefde over

En plant ze in de Groninger grond

Wij zijn een wirwar van wortels

vertakt in een rijke geschiedenis

Nog steeds groeiend – grunn

zoals het altijd geweest is

Je gaf mijn wereld woorden

Stopte moed als duw in mijn rug

Liet blauw en geel hand in hand gaan

En geeft nu het groen terug.

Kijk, dit is een boom

Die moet blijven staan

Achterblijver in Novemberland

Waaruit Koos en ik zijn weggegaan.