Piet van den Akker
Socotra
mannenkoppen van basalt
zonen van het ras der nachten
getekend door duizend geheimen
tussen de rozen van de woestijn
en het bloed van de twee broers.
wantrouwen in hun donkere ogen
gitzwart haar krullend onder
de kleuren van hun khatra
hun zwarte gezichten verweerd
door eindeloze zandstormen.
met voorhoofd en neus begroeten ze elkaar
volgens het oude verbond van de woestijn.
Vluchteling
de woorden die hij roept,
wie heeft er oren naar?
zijn leven is een boek,
hij leest het zelf – wie anders?
de geheimen die hij bewaart,
wie taalt er naar?
opgesloten is hij in zijn taal,
wie komt hem daar bezoeken?
wie kan zijn eigen taal verlaten
om zijn taal binnen te gaan?
