Tussen alle roepen door,
tussen stemmen die elkaar overstemmen door,
is er het gefluister van de mens die haast geen kracht meer heeft.
De zachte roep van de gebroken stem
die vraagt om gehoord te worden:
luister naar mijn fluisteren.

Tussen alle rennen door,
tussen allen die zichzelf voorbij hollen door,
is er het geschuifel van de mens die nog maar langzaam vooruit komt.
Het haast niet meer bewegen van de voeten
die vragen om een eindje mee te lopen.
Luister naar het geschuifel.

Tussen alle bedrijven door,
tussen het druk zijn
met van alles en nog wat door,
is er dat onophoudelijke verlangen,
van de mens die vraagt om ontmoeting.
Het onophoudelijke verlangen in het gezicht
vraagt om gehoord te worden:
Geef mij een hart dat het verlangen verneemt.
Geef mij ogen die de vragen zien.
Geef mij oren die het gefluister horen.
Schenk mij de ontmoeting die geneest.